Michael Deno. De naam doet wellicht niet meteen een belletje rinkelen, maar toch is de kans groot dat u zijn stem de voorbije jaren al een paar keer gehoord hebt. Tijdens een opgemerkte passage in ‘The Voice van Vlaanderen’, bijvoorbeeld. Of als zanger en gitarist bij Lost Frequencies. De voorbije jaren trad Michael voornamelijk op tijdens privé-evenementen: bedrijfsfeesten, recepties, huwelijken, zelfs begrafenissen. Ondanks de vaak moeilijke omstandigheden maakte hij daar keer op keer indruk bij een publiek dat niet voor hem gekomen was. Wie hem al live heeft gezien zal het bevestigen: dit is een rasperformer die het podium als zijn natuurlijk biotoop ervaart. “Muziek draait om een puur gevoel” zegt Michael zelf. “Als je er niet in slaagt dat gevoel op een authentieke manier over te brengen, hebben mensen dat meteen in de gaten.” Hij koos zijn covers zorgvuldig uit, werd een beter gitarist en leerde zijn stem efficiënter gebruiken. Dat leverde tastbare resultaten op: na elk optreden regende het meteen nieuwe boekingen.

 

Het liep -kortom- lekker zo.

 

Michael Deno had ervoor kunnen kiezen om op die manier een carrière uit te bouwen. Om voor zekerheid te gaan. Er is tenslotte niets mis met een goeie zanger die het talent heeft om hits van anderen naar zijn hand te zetten. Maar vandaag neemt hij een nieuwe start. Stilletjes groeide namelijk de ambitie om met eigen muziek naar buiten te treden. Alleen was dat gemakkelijker gedroomd dan gedaan. Michael probeerde de meest uiteenlopende stijlen uit. Blues. R&B. Tropical House. Jazz. Klassiek, zelfs. De zoektocht leidde meer dan eens langs glibberige kronkelwegen en doodlopende baantjes. Heel eerlijk: hij was zélf nooit overtuigd. Er werd een platencontract getekend én weer ontbonden. Succes smaakt niet als je er je ziel moet voor verkopen, en een perfectionist is nu eenmaal niet snel tevreden. Maar de laatste twee jaar heeft Michael een eigen geluid gevonden en maakt hij muziek die samenvalt met wie hij zélf is. Met de hulp van zijn tekstschrijver Sylvain en de Nederlandse producer Marvin Fockens heeft hij intussen een paar handenvol nummers klaar die je onmogelijk onverschillig kunnen laten. Je hoort glasheldere melodieën, refreinen die blijven plakken en teksten die iets te vertellen hebben. Popmuziek zoals popmuziek moet klinken. Als u nu ook aan Ed Sheeran en John Mayer moet denken zijn we al met twee. Maar méér dan referentiepunten zijn het niet want Michael Deno heeft genoeg eigenheid om zonder dergelijke vergelijkingen te kunnen. Dat kunt u straks zélf vaststellen want zestien jaar na zijn eerste optreden heeft hij -eindelijk- een debuut klaar. Zelf ziet hij het als een sprong in het grote onbekende.